Sekropia / Nermin Ülker

İlk iki kişisel sergimde kullandığım ve “hané“ sergisini de etkileyen, pencere ile dışarı bakan birey kanımca, var olanı tespit etmez, yeni bir dünya kurar. encere burada bir fokal mercek, bir objektif görevi görür. Bu pencere, sanatın dönüştürme gücünün yoğunlaştığı bir kadraj oluşturur. Bunu, Nietzsche' in sanatı en tepeye koyarak açıkladığı üçgen metaforu ile benzeştirebiliriz. Bu yaklaşıma göre “pencere metaforu“ olarak düşünülen sanat yapıtı ve onunla birlikte “bakış mekânı“ olan insan, dünyayı değiştiren bir araca dönüşür. Nietzsche' ye göre sanatçı dünyayı bütün zenginlikleri ile görebilen kişidir. Sıradan bir bilincin sıkıcılığı tekdüzeliği yoktur. Toplumsal varlık olan sanatçı, özü, nüvesi sanat olan bir toplumu hayal eder. İşte bu nedenle sanat, bir metafor olarak kullanılan pencereden bakıldığında görülen bütün sanatsal etkinlikler, bakanı da, bakanın gördüğünü de dönüştürme etkisine sahiptir.